سونوگرافی انومالی اسکن؛ سونوگرافی آنومالی یک آزمایش بدون درد است که از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از اندام ها و ساختارهای داخل بدن شما استفاده می کند. این یک تست بسیار رایج است. از آنجایی که از امواج صوتی استفاده می کند، تصور می شود بسیار ایمن باشد. اسکن داپلر و دوپلکس برای تجسم خون یا مایعات در حال جریان در بدن استفاده می شود.
اگر سوالی در مورد سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان سونوگرافی تجویز کرده است
می توانید با ما در مرکز سونوگرافی الوند در تماس باشید.
آزمایش اولتراسوند برای چه مواردی استفاده می شود؟
اسکن اولتراسوند یک آزمایش بی‌خطر و بدون درد است که تصاویری از اندام‌ها، غدد، توده‌های غیرطبیعی و سایر ساختارها مانند ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و مفاصل ایجاد می‌کند. همچنین برای بررسی نوزادان متولد نشده در دوران بارداری استفاده می شود. نحوه برگشت سونوگرافی از بافت های مختلف می تواند به تعیین اندازه، شکل و قوام اندام ها، ساختارها و ناهنجاری ها کمک کند. بنابراین می تواند:
به نظارت بر رشد کودک متولد نشده و بررسی ناهنجاری ها کمک کنید. سونوگرافی غربالگری جنین برای زنان باردار امری عادی است.
تشخیص ناهنجاری های ساختار قلب مانند دریچه های قلب. این نوع سونوگرافی اکوکاردیوگرافی نامیده می شود.
کمک به تشخیص مشکلات اندام های داخلی مانند:
کبد
كيسه صفرا
پانکراس
غده تیروئید
گره های لنفاوی
تخمدان ها
بیضه ها
کلیه ها
مثانه
به عنوان مثال، می تواند به تعیین اینکه آیا یک توده غیر طبیعی در یکی از این اندام ها تومور جامد یا کیست پر از مایع است کمک کند. سونوگرافی همچنین به یافتن سنگ در کیسه صفرا یا کلیه کمک می کند.
به تعیین ماهیت توده های سینه کمک کنید. سونوگرافی یکی از آزمایشاتی است که برای تشخیص غیرسرطانی (خوش خیم) بودن توده یا سرطان سینه استفاده می شود.
کمک به تشخیص مشکلات عضلات، تاندون ها و مفاصل. به عنوان مثال، از اسکن اولتراسوند برای کمک به تشخیص استفاده می شود:
شانه ی یخ زده
آرنج تنیس بازان
نوروم مورتون
سندرم تونل کارپال
گشاد شدن غیر طبیعی عروق خونی (آنوریسم) را تشخیص دهید.
سونوگرافی در مراحل بارداری
تصاویر اولتراسونیک با انتقال امواج صوتی از طریق بافت و جمع آوری پژواک ها هنگام بازگشت به مبدل به دست می آید. هنگامی که یک زن در مراحل بارداری حرکت می کند، سونوگرافی اطلاعات بسیار مهمی را برای ارزیابی سلامت و پیشرفت رشد کودک ارائه می دهد.
در اوایل بارداری می توان از سونوگرافی برای تعیین باردار بودن بیمار و تعیین سن بارداری دقیق استفاده کرد. سن حاملگی دقیق بسیار مهم است زیرا تصمیم گیری در مورد بارداری بعد از 20 هفته بر اساس هفته حاملگی تعیین می شود. سونوگرافی های قبلی تاریخ دقیق تری به ما می دهند.
از آنجایی که قلب جنین در هفته ششم شروع به تپش می کند، سونوگرافی می تواند به ما بگوید که آیا بارداری به درستی در حال رشد است یا خیر.
اگر بیمار در سه ماهه اول بارداری خونریزی داشته باشد، سونوگرافی می تواند به ما کمک کند تا تشخیص دهیم که آیا خونریزی خوش خیم است یا به دلیل سقط جنین یا ناهنجاری است. این غیرمعمول نیست که یک بیمار برای ویزیت 12 هفته ای خود مراجعه کند و نیاز به سونوگرافی داشته باشد زیرا داپلر قادر به شنیدن ضربان قلب جنین نیست. اگرچه داپلر مفید است، اما در 12 هفتگی، اندازه قلب جنین تنها 5-6 میلی متر است و پیدا کردن آن دشوار است.
بین 17 تا 22 هفته، ما اغلب یک ارزیابی سونوگرافی از جنین انجام می دهیم تا آناتومی آن را از نزدیک ببینیم. این اسکن می تواند به ما بگوید که آیا مغز به درستی رشد کرده است، آیا شکاف لب، ناهنجاری قلبی و البته جنسیت جنین وجود دارد یا خیر.
این مطالعه همچنین می تواند به ما نشان دهد که آیا جنین رشد مناسبی دارد و مایع آمنیوتیک کافی تولید می کند. همچنین جفت را بررسی می کنیم تا مطمئن شویم که دهانه رحم را نمی پوشاند (جفت سرراهی) و دهانه رحم را اندازه می گیریم تا مطمئن شویم که به طور غیر طبیعی کوتاه نیست. این یافته‌ها می‌توانند به ما کمک کنند تا تصمیم بگیریم که آیا مطالعات سونوگرافی اضافی مورد نیاز است یا اینکه آیا زایمان نیاز به جراحی دارد یا خیر.
نظارت بر ریسک: شرایط پزشکی خاصی وجود دارد که می تواند جنین را در معرض خطر قرار دهد، مانند فشار خون بالا مادر، دیابت نوع 1 و کلستاز بارداری. در این موارد از سونوگرافی هفتگی برای ارزیابی وضعیت جنین و سطح مایع آمنیوتیک استفاده می کنیم.
ما همچنین هر سه تا چهار هفته یکبار رشد را زیر نظر داریم تا مطمئن شویم که جفت در تامین مواد مغذی مورد نیاز برای رشد جنین به عملکرد خود ادامه می دهد.
هنگامی که جنین به سن خاصی می رسد، سونوگرافی غیرطبیعی ممکن است به این معنی باشد که زمان زایمان فرا رسیده است زیرا اگر کودک برای بقا به جفت وابسته بماند، خطر از دست دادن جنین بیشتر است.
در حالی که هیچ داده ای وجود ندارد که نشان دهد سونوگرافی برای نوزاد یا مادر مضر است، برخی از آنها نگران اثرات ناشناخته امواج سونوگرافی بر روی جنین در حال رشد هستند. به دلیل این ناشناخته بودن و مزایای محدود سونوگرافی های معمول، نیازی به انجام سونوگرافی در هر ویزیت نیست.
آنچه یک سونوگرافی می تواند در مورد کودک شما به شما بگوید: انجام سونوگرافی یکی از هیجان انگیزترین قسمت های بارداری است. تا زمانی که تحویل نگیرید، این تنها راهی است که می توانید کودک خود را ببینید. با این حال، سونوگرافی بیشتر از یک نگاه اجمالی به جنین است.
درک قدرت اولتراسوند: اولتراسوند از قدرت امواج صوتی برای تولید تصاویر واضح از بافت های نرم شما بدون استفاده از تشعشعات مضر موجود در اشعه ایکس و سی تی اسکن استفاده می کند.
با تکان دادن مبدل ، می توانیم به سرعت اطلاعات بسیار زیادی در مورد بارداری و مهمتر از همه، کودک در حال رشد شما جمع آوری کنیم. در اینجا چند مورد از چیزهایی است که هنگام قرار سونوگرافی خود از آن اطلاع پیدا می کنید.
بارداری خود را تایید کنید: ما در سه ماهه اول بارداری شما سونوگرافی انجام می دهیم تا بارداری شما را تایید کند و محل بارداری شما را مشخص کند. گاهی اوقات، جنین ها در خارج از رحم یا در لوله های فالوپ شما رشد می کنند که به عنوان حاملگی خارج از رحم نیز شناخته می شود. با سونوگرافی می توانیم این مشکلات را شناسایی کرده و به صورت پیشگیرانه درمان کنیم.
سن و جنسیت کودک خود را تعیین کنید: سونوگرافی جزئیات مهمی را به ما می گوید که به ما کمک می کند تا تاریخ زایمان خود را تعیین کنیم و شما شروع به انتخاب لباس برای کودک کنید.
تعداد نوزادان را بشمارید: ممکن است با شوک حاملگی بیش از یک نوزاد از سونوگرافی خارج شوید.
رشد کودک خود را زیر نظر داشته باشید: به طور متوسط در دوران بارداری حداقل دو سونوگرافی انجام می دهید. در طول این معاینات، ما می‌توانیم موارد حیاتی کودک شما، از جمله ضربان قلب و الگوهای تنفس را بررسی کنیم. ما همچنین تعیین می کنیم که آیا کودک شما با سرعت طبیعی رشد می کند یا خیر، و حرکات کودک شما را دنبال می کنیم.
ساختارهای دوران بارداری را بررسی کنید: رشد بدن شما در دوران بارداری به همان اندازه مهم است. سونوگرافی به ما می گوید که آیا جفت و مایع آمنیوتیک شما مشکلی دارد یا خیر.
نقایص مادرزادی را شناسایی کنید: سونوگرافی به ما امکان می دهد هر گونه نقص مادرزادی احتمالی را که در دوران بارداری شما ایجاد می شود بررسی کنیم. در صورت وجود نقص، ما می توانیم به شما کمک کنیم تا برای مراقبت از نیازهای منحصر به فرد کودک خود آماده شوید.
بررسی عوارض احتمالی: در صورت مشاهده خونریزی و یا عوارضی که حاملگی و سلامت جنین شما را تهدید می کند، سونوگرافی را سفارش می دهیم.
برخی از تکنیک های تخصصی اولتراسوند
در برخی موقعیت ها، می توان تصویر واضح تری از کاوشگری که در داخل بدن قرار دارد به دست آورد. بنابراین یک کاوشگر کوچک که هنوز توسط یک سیم به دستگاه اولتراسوند متصل است، می تواند:
در روده (مری) بلعیده می شود. این ممکن است برای به دست آوردن تصاویر واضح تر از اندام های داخلی، به ویژه معده، روده فوقانی و پانکراس استفاده شود.
در واژن یا رکتوم قرار داده می شود تا تصاویر واضح تری از اندام های داخلی مانند رحم (رحم)، تخمدان ها یا غده پروستات به دست آید.
برای کمک به راهنمایی جراح در حین عمل، به منظور نگاه عمیق تر به ساختارها استفاده می شود.
سونوگرافی همچنین ممکن است برای درمان برخی بیماری‌ها، به‌ویژه مشکلات عضلات، تاندون‌ها و مفاصل استفاده شود. اسکن ممکن است برای هدایت تزریق استفاده شود که می تواند به درمان مشکل کمک کند. انجام تزریق با کمک اسکن اولتراسوند مطمئن می شود که دقیقاً به محل مناسب می رسد. به عنوان مثال، تزریق با هدایت اولتراسوند یک روش رایج برای درمان مشکلات شانه مانند شانه یخ زده است.
برای آماده شدن باید چیکار کنم؟
معمولاً نیازی به آماده سازی خاصی نیست. به مصرف داروهای معمول خود ادامه دهید. شما باید قبل و بعد از آزمایش به طور معمول بخورید و بنوشید مگر اینکه دستور دیگری داده شود. مثلا:
اگر قسمت‌های خاصی از شکم معاینه می‌شوند، ممکن است از شما خواسته شود که یک رژیم غذایی کم فیبر برای یک روز یا بیشتر قبل از آزمایش (برای به حداقل رساندن گاز در روده‌تان) مصرف کنید.
ممکن است از شما خواسته شود تا چندین ساعت قبل از اسکن شکم غذا نخورید.
گاهی اوقات برای برخی از اسکن ها، ممکن است به شما تنقیه داده شود تا روده پاک شود.
برای اسکن مثانه یا لگن، ممکن است از شما خواسته شود قبل از آزمایش مقداری مایع بنوشید تا مثانه پر شود. این امر به ویژه در صورتی که در بارداری اسکن می‌کنید، یا اسکن تخمدان‌ها یا رحم خود را انجام می‌دهید، محتمل است.
قبل از هر اسکن خاصی به شما گفته می شود که چه کاری باید انجام دهید.
بعد از اسکن چه اتفاقی می افتد؟
شخصی که دستگاه اسکن را اداره می کند، در شروع عمل مقداری ژله روی پوست شما می زند. پس از اتمام اسکن، این ژله پاک می شود و می توانید لباس بپوشید و بروید. اپراتور اسکن گاهی اوقات در حین اسکن با شما صحبت می کند، بنابراین ممکن است بلافاصله ایده ای از آنچه پیدا شده است داشته باشید. یک گزارش نیز باید نوشته شود و برای شخصی که اسکن شما را سفارش داده است - پزشک عمومی یا تیم متخصص شما ارسال می شود. هنگامی که آنها را در مرحله بعد مشاهده کردید، می توانند در مورد نتیجه شما صحبت کنند. نتایج معمولاً ظرف چند هفته در دسترس هستند.
سونوگرافی چیست؟
در انواع سونوگرافی ها اولتراسوند صدایی با فرکانس بالا هستند که شما نمی توانید آن را بشنوید اما می توان آن را توسط دستگاه های مخصوص منتشر و تشخیص داد. اولتراسوند که سونوگرافی نیز نامیده می شود، از انعکاس امواج صوتی برای ایجاد تصویری از رابط بافت استفاده می کند. این تصاویر می توانند با جزئیات بسیار بالا و تقریباً تصویری از جنین و جنین باشند. سونوگرافی می تواند حاملگی را تایید کند، سن حاملگی را تعیین کند و دوقلوها و سایر حاملگی های چندقلویی را شناسایی کند. سونوگرافی همچنین می تواند ناهنجاری های جنینی را تشخیص دهد و اغلب تنها آزمایش مفید قبل از تولد پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی یا شناخته شده تراتوژنیک است. در حالی که سونوگرافی برای ارزیابی رشد و نمو جنین مفید است، نمی تواند علت اصلی یک ناهنجاری را تعیین کند یا اطلاعات زیادی در مورد عملکرد عصبی جنین ارائه دهد.
سونوگرافی چگونه کار می کند؟
سونوگرافی آزادانه از طریق بافت های مایع و نرم حرکت می کند. با این حال، اولتراسوند هنگامی که به سطح جامد (متراکم) تری برخورد می کند، به صورت پژواک باز می گردد (بازتاب می شود). به عنوان مثال، سونوگرافی آزادانه از طریق خون در محفظه قلب حرکت می کند. اما، هنگامی که به یک دریچه جامد برخورد می کند، بسیاری از امواج اولتراسوند بازتاب می یابد. مثال دیگر این است که وقتی اولتراسوند از صفرا در کیسه صفرا عبور می کند، اگر به سنگ کیسه صفرا برخورد کند، به شدت بازتاب می کند
سونوگرافی شامل چه مواردی می شود؟
شما روی یک مبل دراز می کشید و اپراتور یک کاوشگر را روی پوست شما روی قسمتی از بدن شما قرار می دهد تا معاینه شود. این کاوشگر کمی شبیه یک قلم بسیار ضخیم است. ژله روان کننده روی پوست شما قرار می گیرد تا پروب به خوبی با بدن شما تماس پیدا کند.
پروب توسط یک سیم به دستگاه اولتراسوند متصل می شود که به یک مانیتور متصل است. پالس های اولتراسوند از پروب از طریق پوست به بدن شما فرستاده می شود. سپس امواج اولتراسوند به صورت پژواک از ساختارهای مختلف بدن به عقب باز می گردند.
پژواک ها توسط پروب تشخیص داده می شوند و از طریق سیم به دستگاه اولتراسوند فرستاده می شوند.
آنها به صورت تصویر روی مانیتور نمایش داده می شوند. تصویر به طور مداوم به روز می شود تا اسکن بتواند حرکت و همچنین ساختار را نشان دهد. به عنوان مثال، دریچه های یک قلب در حین اسکن قلب باز و بسته می شوند. اپراتور پروب را روی سطح پوست حرکت می دهد تا از زوایای مختلف تصویر را به دست آورد.
این اسکن بدون درد است و بسته به اینکه کدام قسمت از بدن مورد بررسی قرار می گیرد، حدود 15 تا 45 دقیقه طول می کشد. یک رکورد از نتایج آزمایش می تواند به صورت عکس ثابت یا به صورت فیلم ضبط شود.
روش سونوگرافی
این روش به نوع سونوگرافی مورد استفاده بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سونوگرافی ترانس شکمی - امواج صوتی به خوبی از آب عبور می کنند. سونوگرافی از مثانه پر شما به عنوان سوراخی برای رحم شما استفاده می کند، بنابراین قبل از انجام آزمایش باید مقدار زیادی آب بنوشید. شما بر روی میز معاینه یا تخت دراز می کشید. ژل روی شکم شما اعمال می شود (برای برقراری تماس بهتر بین پوست و اسکنر) و سونوگرافی اسکنر را در موقعیت های مختلف حرکت می دهد. تصاویر فوراً به مانیتور نزدیک ارسال می شوند. سونوگرافیست ممکن است گاهی اوقات مجبور باشد برای دیدن ساختارهای عمیق تر، کاملا محکم فشار بیاورد. اسکن معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد.
سونوگرافی واژینال - در برخی موارد، سونوگرافی از طریق شکم نمی تواند تصاویر واضح و کافی ایجاد کند. به عنوان مثال ممکن است هوای زیادی در روده شما وجود داشته باشد و هوا رسانای ضعیف امواج صوتی است. در این موارد، یک اسکنر باریک به واژن شما وارد می شود. اسکن معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد.
بلافاصله بعد از سونوگرافی
پس از اتمام سونوگرافی، به شما دستمال داده می شود تا ژل را پاک کنید و می توانید به توالت بروید. گزارش برای پزشک شما ارسال می شود، بنابراین برای دریافت نتیجه باید یک وقت ملاقات بگیرید.
عوارض احتمالی
هیچ خطر، عارضه یا عوارض جانبی شناخته شده ای برای مادر یا جنین داخل رحم او وجود ندارد.
مراقبت از خود در خانه
اسکن اولتراسوند ایمن، بدون درد و غیر تهاجمی است، بنابراین نیازی به انجام اقدامات احتیاطی خاصی نیست.
چشم انداز بلند مدت
اتفاق بعدی بستگی به نتایج سونوگرافی شما دارد. توجه داشته باشید که یک نتیجه طبیعی تضمین نمی کند که کودک شما طبیعی است، زیرا برخی از ناهنجاری ها را نمی توان با استفاده از این آزمایش پیدا کرد. اگر ناهنجاری های جنینی تشخیص داده شد، ممکن است برای تایید تشخیص نیاز به آزمایشات بیشتری داشته باشید. این آزمایشات شامل آمنیوسنتز و نمونه برداری از پرزهای کوریونی اختیاری هستند. مزایا، خطرات و عوارض این آزمایشات را قبل از تصمیم گیری در مورد انجام یا عدم انجام آن با پزشک خود در میان بگذارید.
انواع دیگر تست های بارداری
انواع دیگر تست های بارداری که ممکن است به شما پیشنهاد شود عبارتند از:
آمنیوسنتز - مقدار کمی مایع آمنیوتیک با استفاده از یک سوزن باریک که از طریق شکم وارد می شود گرفته می شود. سوزن با کمک اولتراسوند هدایت می شود. نمونه مایع حاوی سلول هایی است که سپس در آزمایشگاه از نظر ناهنجاری های کروموزومی بررسی می شوند. خطر سقط جنین به دنبال آمنیوسنتز حدود یک در 250 است.
نمونه برداری از پرزهای کوریونی - یک سوزن باریک از طریق شکم یا دهانه رحم وارد می شود تا نمونه کوچکی از جفت گرفته شود. سوزن با کمک اولتراسوند هدایت می شود. سپس پرزهای کوریونی در آزمایشگاه از نظر ناهنجاری های کروموزومی مورد آزمایش قرار می گیرند. خطر سقط جنین به دنبال نمونه برداری از پرزهای کوریونیک یک در 100 است.
سونوگرافی داپلر چیست؟
سونوگرافی داپلر عروق امواج صوتی را که از اجسام متحرک مانند سلول‌های خون منعکس می‌شود، ثبت می‌کند تا سرعت آنها و سایر جنبه‌های جریان آنها در بدن را اندازه‌گیری کند.
مقالات پیشنهادی :
سونوگرافی داپلر چگونه کار می کند؟
اگر ساختار در حال حرکت باشد، پژواک با فرکانس کمی متفاوت باز می گردد (به نام اثر داپلر). از این تفاوت فرکانس می توان برای اندازه گیری سرعت حرکت استفاده کرد. حرکت خون در شریان یا ورید باعث پژواک های کوچکی می شود و از آنها برای اندازه گیری سرعت حرکت سلول های خونی استفاده می شود. امواج صوتی ممکن است از طریق بلندگوها تقویت شوند. این به پزشک اجازه می‌دهد تا به جریان سلول‌های خون گوش دهد تا مشخص کند که آیا جریان طبیعی وجود دارد یا خیر. به عنوان مثال، گوش دادن به جریان خون از طریق قلب نوزاد در یک معاینه معمول قبل از زایمان. امواج صوتی همچنین ممکن است به تصاویر رنگی روی صفحه تبدیل شوند تا جریان از طریق شریان ها یا وریدها دیده شود (داپلر رنگی)
سونوگرافی داپلر برای چه مواردی استفاده می شود؟
برای گوش دادن به ضربان قلب یک نوزاد متولد نشده (جنین) در دوران بارداری.
برای بررسی جریان خون در شریان‌ها یا وریدهای بازوها یا پاهای خود تا ببینید که آیا ممکن است موارد زیر را داشته باشید:
ترومبوز سیاهرگی عمقی.
بیماری شریانی محیطی.
آسیب به وریدها یا شریان های شما به دنبال تروما.
سونوگرافی داپلر شامل چه مواردی می شود؟
در دوران بارداری، سونوگرافی داپلر بسیار شبیه به سونوگرافی است. یک کاوشگر پوشیده از ژل روی پوست شما روی رحم باردار (رحم) قرار می گیرد. این به یک بلندگو متصل است. شما ومتخصص سونوگرافی می‌توانید به جریان خون در قلب نوزاد گوش دهید.
در طول سونوگرافی داپلر از دست‌ها و پاها، کاف‌های فشار خون در امتداد ران، ساق پا یا مچ پا یا نقاط مختلف در امتداد بازو قرار می‌گیرند. یک خمیر روی پوست روی شریان های مورد بررسی قرار می گیرد. تصاویر با حرکت کاوشگر در هر ناحیه ایجاد می شوند.
سونوگرافی دوبلکس چیست؟
سونوگرافی دوبلکس یک تکنیک ویژه است که سونوگرافی سنتی را با سونوگرافی داپلر ترکیب می کند. تصاویر جسم جامد مورد بررسی - به عنوان مثال، سرخرگ و خونی که در آن جریان دارد - بر روی صفحه نمایش یا مانیتور نمایش داده می شود. جسم معمولاً خاکستری است و جریان خون معمولاً رنگی است (داپلر رنگی).
سونوگرافی دوبلکس برای چه مواردی استفاده می شود؟
سونوگرافی دوبلکس بیشتر برای ارزیابی جریان خون در شریان ها و وریدهای مختلف بدن استفاده می شود. اسکن می تواند به تشخیص شرایط زیر کمک کند:
گشاد شدن شریان اصلی در شکم (آنوریسم آئورت شکمی).
انسداد یک شریان (انسداد شریان).
لخته خون.
انسداد شریان های گردن (بیماری انسداد کاروتید).
دوپلکس کلیه ها و رگ های خونی آنها را بررسی می کند.
رگهای واریسی.
نارسایی وریدی (شرایطی که در آن سیاهرگ ها در ارسال خون به قلب مشکل دارند).
تصاویر زیر از اسکن داپلر کلیه تهیه شده است.
سونوگرافی دوبلکس شامل چه مواردی می شود؟
این آزمایش بسیار شبیه به سونوگرافی است. یک پروب پوشیده از ژل روی ناحیه مورد بررسی قرار می گیرد. سپس تصاویری از اندام جامد و جریان خون در آن بر روی مانیتور مشاهده می شود.
آیا عوارض جانبی دارد؟
این اسکن ها بدون درد و بی خطر هستند. بر خلاف اشعه ایکس و سایر آزمایشات تصویربرداری، آنها از تشعشع استفاده نمی کنند. آنها هیچ مشکل یا عارضه ای ایجاد نکرده اند.
اگر سونوگرافی من مشکلی را تشخیص دهد چه اتفاقی می افتد؟
سونوگرافی به دلایل مختلفی در دوران بارداری مهم است. آنها راه خوبی برای فهمیدن اینکه بارداری چقدر پیشرفته است و احتمالاً تاریخ زایمان شما چه زمانی خواهد بود، هستند. آنها می توانند جنسیت کودکتان را نیز به شما بگویند. مهمتر از همه، اسکن اولتراسوند اولین و مطمئن ترین راه برای تشخیص برخی ناهنجاری ها مانند سندرم داون و اسپینا بیفیدا است. اگر یکی از این ناهنجاری ها تشخیص داده شود، ممکن است یک یا چند آزمایش دیگر برای تایید آن مورد نیاز باشد.
مقالات پیشنهادی :
سونوگرافی چه نوع ناهنجاری هایی را می تواند تشخیص دهد؟
سونوگرافی می تواند چندین ناهنجاری مختلف را در دوران بارداری تشخیص دهد:
اسکن شفافیت نوکال، معمولاً در 12 تا 14 هفتگی، برای تشخیص سندرم داون، سندرم ادواردز و سندرم پاتاو استفاده می شود.
اسکن ناهنجاری عمومی در هفته 20 تا 22 مشکلاتی مانند اسپینا بیفیدا، آنسفالی و ناهنجاری های قلبی را تشخیص می دهد.
اسکن ناهنجاری عمومی همچنین بررسی می کند که اندام های کودک به طور طبیعی در حال رشد هستند و جفت سالم است.
وقتی یک ناهنجاری تشخیص داده می شود چه اتفاقی می افتد؟
اگر در حین سونوگرافی مشکلی پیدا شد یا مشکوک شد، اولین قدم این است که سونوگرافیست که سونوگرافی را انجام می دهد ممکن است نظر دوم را بخواهد. این معمولا از یکی دیگر از کارکنان شاغل در همان کلینیک یا بیمارستان است. گام بعدی این است که ممکن است آزمایش‌های اضافی برای تأیید وجود یا عدم وجود مشکل مشکوک ارائه شود. انواع تست های مربوط به این بستگی دارد که کدام ناهنجاری مشکوک است. به عنوان مثال، اگر مشکوک به سندرم داون باشد، آزمایش‌های اضافی ممکن است شامل آزمایش‌های غیر تهاجمی قبل از تولد (NIPT) باشد. این یک آزمایش خون است که می‌تواند به تایید اینکه آیا نوزاد مبتلا به سندرم داون است یا خیر. اگر این نتیجه نشان دهنده خطر بالای سندرم داون باشد، یک زن می تواند تشخیص را با یک آزمایش تهاجمی تر مانند آمنیوسنتز تأیید کند. در این آزمایش، نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک برداشته می‌شود تا سلول‌های جنینی از نظر تغییرات کروموزومی که نشان‌دهنده سندرم داون است، آزمایش شوند.
هنگامی که اسکن اولتراسوند یک ناهنجاری را تشخیص داد، سونوگرافیست یا پزشک اطلاعات بیشتری در مورد آزمایش های تشخیصی اضافی ارائه می دهد تا بتوانید تصمیم بگیرید که آیا آنها را انجام دهید یا خیر. این نه تنها برای تشخیص مشکل مهم است، بلکه به این دلیل که برخی از آزمایش‌های اضافی ممکن است تهاجمی‌تر از سونوگرافی باشد. قبل از اینکه انتخاب کنید، می‌توانید این آزمایش‌ها را با متخصص زنان، ماما یا مشاور دیگر و همچنین شریک زندگی یا اعضای خانواده خود در میان بگذارید. اینها تصمیمات آسانی نیستند. مهم است که تا حد امکان اطلاعات بیشتری داشته باشید، بنابراین می توانید انتخاب هایی داشته باشید که به نظر شما درست باشد.
غربالگری بیماری های مادرزادی در بارداری
غربالگری ناهنجاری های مادرزادی به بخشی از مراقبت های بارداری تبدیل شده است. رشد طبیعی انسان بسیار پیچیده است و در حالی که اکثریت قریب به اتفاق نوزادان بدون نقص مادرزادی به دنیا می آیند، واقعیت تاسف بار این است که بدون توجه به سن مادر یا پدر، سابقه خانوادگی یا شخصی یا سبک زندگی، همیشه خطر رشد غیرعادی وجود دارد. ناهنجاری های مادرزادی و نقایص مادرزادی 2 تا 3 درصد از تمام حاملگی ها را تحت تأثیر قرار می دهد که بیشتر آنها جزئی هستند. اقلیت کوچکی از نوزادان دارای نقایص مادرزادی عمده هستند.
اگرچه برخی از بیماری‌های مادرزادی می‌توانند ارثی باشند، اما اکثریت قریب به اتفاق نقص‌های مادرزادی رویدادهای تصادفی هستند که بر افرادی تأثیر می‌گذارند که فکر می‌کردند کم خطر هستند.
اسکن اولتراسوند سال‌هاست که در کنار نتایج آزمایش‌های خون برای ارزیابی خطر ابتلای نوزاد به شرایط ژنتیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. دو اسکن سونوگرافی بارداری برای تشخیص اکثریت قریب به اتفاق نقص های مادرزادی جدی استفاده می شود:
12 هفته اسکن حاملگی شفافیت گردن این "غربالگری ترکیبی سه ماهه اول" بین هفته 11 و 14 انجام می شود.
20 هفته آناتومی و اسکن حاملگی ناهنجار این "اسکن سه ماهه دوم" بین 18 تا 22 هفته انجام می شود.
شناخته شده ترین بیماری ناشی از یک ناهنجاری ژنتیکی سندرم داون است. این یکی از طیف وسیعی از شرایطی است که به عنوان "تریزومی" شناخته می شود (که در آن سه نسخه از یک کروموزوم به جای دو نسخه معمولی وجود دارد) که منجر به نقص های فیزیکی می شود که برخی از آنها ممکن است تهدید کننده زندگی باشند.
نقایص مادرزادی با کروموزوم های طبیعی بیشتر نقایص مادرزادی انواع پراکنده نقایص مادرزادی هستند که می توانند هر سیستم اندامی را درگیر کنند: برای مثال مغز، ستون فقرات، صورت، قلب، کلیه ها، اندام ها، ریه ها یا دستگاه گوارش. اینها ممکن است بزرگ یا فرعی باشند. در بیشتر موارد، علت نقص قابل شناسایی نیست و به ناهنجاری در کروموزوم ها مرتبط نیست: این به سادگی پیچیدگی رشد از یک سلول منفرد به یک فرد کاملاً کارآمد را منعکس می کند. گاهی اوقات ممکن است چندین ناهنجاری وجود داشته باشد و با توصیف یک "سندرم" مطابقت داشته باشد. سندرم یک الگوی شناخته شده از نقایص مادرزادی است.
یک اسکن سونوگرافی دقیق جنین، زمانی که توسط پرسنل ماهر انجام شود، می تواند اکثریت قریب به اتفاق نقص های مادرزادی را تشخیص دهد. به عنوان مثال، سونوگرافی با کیفیت بالا می تواند تقریباً تمام عیوب باز ستون فقرات را تشخیص دهد، بنابراین یک نتیجه طبیعی عملاً احتمال نقص مهم ستون فقرات را از بین می برد. در حالی که ناهنجاری های عمده مربوط به سایر سیستم های اندام را نیز می توان به طور کلی شناسایی کرد، برخی از نقص های جزئی ممکن است شناسایی نشده باقی بمانند و انواع خاصی از ناهنجاری ها هرگز قبل از تولد قابل تشخیص نیستند.
آنئوپلوئیدی یا ناهنجاری‌های کروموزومی از جمله سندرم داون کروموزوم‌ها «نقشه‌های آبی» یا «DNA» هستند که ما را همان چیزی که هستیم می‌سازند. انسان 23 جفت کروموزوم یا در مجموع 46 کروموزوم دارد. تعداد کمی از نقایص مادرزادی ناشی از ناهنجاری های کروموزومی (آنئوپلوئیدی) است و در حالی که برخی از نقایص فیزیکی ممکن است پس از تولد درمان شوند، ناهنجاری های کروموزومی زمینه ای همیشه وجود خواهد داشت.
ناهنجاری‌های کروموزوم بر تعداد کروموزوم‌ها تأثیر می‌گذارد، بنابراین ممکن است تعداد کروموزوم‌ها خیلی زیاد (مورد معمول) یا خیلی کم باشد. تریزومی 21 (سندرم داون) یکی از شایع ترین مواردی است که در بدو تولد دیده می شود. افراد مبتلا 3 نسخه از کروموزوم 21 دارند که در مجموع 47 کروموزوم را تشکیل می دهند. از آنجایی که کروموزوم ها تقریباً در تمام سلول های بدن هستند، می توانند بر هر سیستم اندامی تأثیر بگذارند و تأثیر سندرم داون می تواند مشکلات گوارشی، گفتار و سایر سیستم ها را شامل شود و افراد مبتلا به تأخیر ذهنی تمایل دارند.
در ناهنجاری‌های کروموزومی جدی‌تر، تأثیر بر عملکرد طبیعی اندام‌ها آنقدر شدید است که ممکن است نوزاد از بارداری جان سالم به در نبرد، یا به احتمال زیاد در مدت کوتاهی پس از تولد می‌میرد. تریزومی 18 (سندرم ادواردز) و تریزومی 13 (سندرم پاتائو) با میزان بالایی از سقط جنین همراه هستند. نوزادان مبتلا به این بیماری ها معمولاً تحت تأثیر ناهنجاری های مغزی شدید قرار می گیرند و اغلب دارای نقایص مادرزادی قلبی و همچنین سایر نقایص مادرزادی هستند. بیشتر افراد مبتلا قبل یا بلافاصله پس از تولد می میرند و تعداد بسیار کمی از آنها پس از سال اول زندگی زنده می مانند.
مقالات پیشنهادی :
بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال
چه آزمایشاتی برای غربالگری قبل از تولد برای نقایص مادرزادی موجود است؟
دو نوع آزمایش در پزشکی بالینی استفاده می شود، آزمایش های غربالگری و تست های تشخیصی. آزمایش‌های غربالگری افرادی را در جمعیت عمومی شناسایی می‌کنند که خطر ابتلا به یک بیماری مورد علاقه بالاتر از حد متوسط را دارند. تست های تشخیصی به این سوال می پردازند که آیا فرد خاصی تحت تاثیر قرار گرفته است یا خیر. اغلب در مامایی، آزمایش غربالگری برای همه زنان باردار انجام می شود تا آن دسته از زنانی که در معرض خطر ویژه داشتن نوزادی با ناهنجاری های مادرزادی هستند، مشخص شود. سپس از تست های تشخیصی استفاده می شود تا مشخص شود کدام یک از زنان در واقع حامل یک کودک مبتلا هستند. اکثر تست های تشخیصی در بارداری تهاجمی هستند، خطر عوارض بارداری و از دست دادن جنین را دارند و ممکن است برای هر بیمار یا خانواده ای مطلوب نباشد. بنابراین، آزمایش‌های غربالگری، جمعیتی را که آزمایش‌های تشخیصی ممکن است ارزش ریسک را داشته باشند، اصلاح می‌کند.
توانایی تست‌های غربالگری برای پیش‌بینی صحیح ناهنجاری‌ها بسته به میزان بروز بیماری در جمعیت عمومی و قابلیت اطمینان (توانایی آن در ارائه دقیق نتیجه) آزمایش متفاوت است. در حالت ایده آل، آزمایش باید نتایج مثبت کاذب کمی داشته باشد (پیش بینی غیرطبیعی بودن بارداری طبیعی) و تعداد کمی منفی کاذب (پیش بینی طبیعی بودن حاملگی غیرطبیعی).
خطر پس زمینه برای نقایص مادرزادی در نوزادان زنده 2 تا 4 درصد در بدو تولد است. هیچ غربالگری یا آزمایش تشخیصی قبل از تولد که در حال حاضر در دسترس است نمی تواند همه این خطر را شناسایی کند. غربالگری و تست های تشخیصی قبل از تولد از سونوگرافی، خون مادر، مایع آمنیوتیک، پرزهای کوریونی یا خون جنین استفاده می کنند. هر آزمایش نشانه ها و خطرات خاصی دارد. با این وجود، حتی با روش‌های فن‌آوری حاضر، هیچ آزمایش ژنتیکی قطعی برای ارزیابی همه شرایط ژنتیکی احتمالی یا نقص‌های مادرزادی وجود ندارد.
تشخیص نقایص مادرزادی شامل سوالات و آزمایشات است. ابتدا، برای تعیین اینکه آیا نوزاد در معرض خطر نقص مادرزادی قرار دارد یا خیر، در مورد سه چیز می پرسیم:
سابقه پزشکی خانوادگی بیمار
سابقه پزشکی شخصی بیمار (از جمله پیامدهای بارداری قبلی)
داروهایی که بیمار مصرف کرده است
پاسخ ها، تحلیل ما از نتایج آزمون را هدایت می کنند. برخی از نقایص مادرزادی مانند اسپینا بیفیدا یک عامل ارثی دارند. اگر این وضعیت در خانواده وجود داشته باشد، در طول سونوگرافی به ستون فقرات کودک توجه بیشتری می کنیم.
سابقه پزشکی خانوادگی نیز مهم است زیرا جهش‌های ژنی می‌توانند باعث ایجاد نقص‌های مادرزادی خاصی شوند.
سابقه پزشکی شخصی بیمار نیز نقش مهمی ایفا می کند. به عنوان مثال، اگر مادر هنگام باردار شدن به دیابت مبتلا باشد، ممکن است کودک او در معرض خطر ابتلا به اسپینا بیفیدا یا نقایص قلبی باشد.
بدیهی است که اگر یاد بگیریم مادر قبلاً فرزندی با نقص مادرزادی داشته است، نگرانی ما نیز بیشتر می‌شود.
همچنین از بیمار در مورد داروهایی که مصرف کرده است سوال می کنیم. برخی داروها با افزایش خطر نقایص مادرزادی مرتبط هستند. با استفاده از هر دارویی در دوران بارداری، وظیفه ما این است که خطری را که ممکن است برای نوزاد ایجاد می کند و مزایایی که برای مادر ایجاد می کند، متعادل کنیم.
تست هایی که به شناسایی نقایص مادرزادی کمک می کند
پس از سؤالات، پزشکان به طور معمول از آزمایش خون و سونوگرافی برای تشخیص واقعی نقایص مادرزادی استفاده می کنند.
به عنوان مثال، در طول سه ماهه دوم، یک نمونه خون از مادر برای اندازه گیری سطح آلفا-فتوپروتئین مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. این پروتئین در دوران بارداری توسط کبد جنین تولید می شود. مایع آمنیوتیک (و در نهایت خون مادر) حاوی سطوح بالاتری از این پروتئین خواهد بود. سطوح بالای آلفا فتوپروتئین در خون مادر می تواند نشان دهنده نقایص مادرزادی مانند اسپینا بیفیدا (جایی که بسته شدن نخاع قطع شده است) یا گاستروشیزیس (جایی که روده ها خارج از دیواره شکم در حال رشد هستند) باشد.
سونوگرافی رایج ترین ابزاری است که برای تشخیص نقایص مادرزادی استفاده می شود. پزشکان از سونوگرافی برای انجام تجزیه و تحلیل سیستم به سیستم نوزاد استفاده می کنند. سونوگرافی معمولاً زمانی انجام می شود که مادر در هفته 18 تا 20 بارداری است، اما می تواند زودتر انجام شود. قسمت های مختلف نوزاد از جمله مغز، قلب و ستون فقرات مورد بررسی قرار می گیرد. پزشکان برای اطمینان از رشد طبیعی کودک اندازه گیری می کنند. اگر هر یک از اندازه گیری ها غیر طبیعی باشد، می تواند منجر به تشخیص نقص مادرزادی شود.
ممکن است آزمایش های تخصصی دیگری برای کمک به تشخیص نقایص مادرزادی تجویز شود. معاینه دقیق قلب نوزاد که اکوکاردیوگرام جنین نامیده می شود، ممکن است توسط متخصصان طب مادر و جنین یا متخصص قلب کودکان انجام شود. تصویربرداری تشدید مغناطیسی جنین (MRI) همچنین ممکن است برای درک بیشتر پیشرفت‌های غیرطبیعی مغز نوزاد یا زمانی که سونوگرافی دشوار است، زیرا مایعات زیادی در اطراف نوزاد وجود ندارد، مفید باشد.
شایع ترین نقایص مادرزادی
یکی از شایع ترین نقایص مادرزادی - که حدود 1 مورد از هر 100 حاملگی را تحت تأثیر قرار می دهد - بخشی از نوزاد را درگیر می کند که بیشتر خارج از بدن او است. زمانی اتفاق می افتد که بند ناف به جای سه رگ، دو رگ داشته باشد. این امر مستلزم نگاه دقیق و دقیق به ساختارهای دیگر در جنین است، اما برخلاف برخی از نقایص مادرزادی دیگر که ذکر کردم، تا زمانی که تنها ناهنجاری باشد، معمولاً نگران کننده نیست. نقص مادرزادی قلب غیر معمول نیست. پیش‌بینی آنها سخت است، زیرا ما اغلب هنگام انجام سونوگرافی، سوراخ‌های کوچکی را در داخل قلب می‌بینیم. اغلب این سوراخ ها تا زمان تولد نوزاد ناپدید می شوند.
سایر نقایص مادرزادی نسبتاً شایع عبارتند از:
اسپینا بیفیدا
پاهای باشگاهی
شکاف لب
نقایص کلیه
چه گزینه هایی وجود دارد؟
هنگامی که یک نقص مادرزادی در یک نوزاد متولد نشده تشخیص داده می شود، ما با والدین در مورد گزینه های موجود صحبت می کنیم. این گزینه ها به نوع نقص مادرزادی تشخیص داده شده بستگی دارد. پزشکان می توانند برخی از نقایص مادرزادی از جمله اسپینا بیفیدا را در زمانی که نوزاد هنوز داخل رحم است، ترمیم کنند. مطالعه ای که در سال 2011 منتشر شد نشان داد که ترمیم اسپینا بیفیدا قبل از تولد نوزاد نتایج بهتری نسبت به جراحی بعد از تولد دارد.
برخی از انسدادهای مثانه را می توان در حالی که کودک هنوز در رحم است درمان کرد. اما بسیاری از نقایص مادرزادی دیگر را نمی توان قبل از تولد نوزاد ترمیم کرد. برخی از والدین تصمیم به خاتمه بارداری دارند و برخی دیگر ادامه بارداری را انتخاب می کنند. در هر سناریویی، هدف ما کمک به والدین برای درک آنچه در سونوگرافی قبل از تولد می‌بینیم، پیش‌بینی می‌کنیم که نوزاد پس از تولد چه مشکلاتی داشته باشد و چه گزینه‌هایی برای مدیریت بارداری دارند.
اگر شرایطی وجود داشته باشد، آیا اسکن آن را پیدا خواهد کرد؟
برخی از شرایط را می توان واضح تر از دیگران دید. به عنوان مثال، برخی از نوزادان وضعیتی به نام اسپینا بیفیدا باز دارند که بر نخاع تأثیر می گذارد.
این معمولاً در اسکن به وضوح قابل مشاهده است و در حدود 9 از 10 نوزاد مبتلا به اسپینا بیفیدا تشخیص داده می شود.
برخی از شرایط دیگر، مانند نقص قلبی، دشوارتر است. این اسکن حدود نیمی (5 از 10) نوزادانی را که دارای نقص قلبی هستند، پیدا می کند.
برخی از شرایطی که در اسکن دیده می شود، مانند شکاف لب، به این معنی است که نوزاد ممکن است پس از تولد نیاز به درمان یا جراحی داشته باشد.
در برخی موارد بسیار جدی و نادر که هیچ درمانی امکان پذیر نیست، نوزاد به زودی پس از تولد می میرد یا ممکن است در طول بارداری بمیرد.
مقالات پیشنهادی :
آمادگی سونو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی
آمادگی سونو گرافی هیسترو سونو گرافی
آمادگی سونو گرافی آنومالی مرحله دوم
در اسکن 20 هفته ای چه اتفاقی می افتد؟
اکثر اسکن ها توسط کارکنان آموزش دیده ویژه ای به نام سونوگرافیست انجام می شود. اسکن در اتاقی با نور کم انجام می شود تا سونوگرافیک بتواند تصاویر خوبی از نوزاد بگیرد.
از شما خواسته می شود که روی یک کاناپه دراز بکشید، دامن یا شلوار خود را تا باسن خود پایین بیاورید و بالاتنه خود را تا سینه بالا ببرید تا شکم شما باز شود.
سونوگرافیست یا دستیار او دستمال کاغذی را دور لباس شما می اندازد تا از ژلی که روی شکم شما گذاشته می شود محافظت کند.
سپس سونوگرافی یک کاوشگر دستی را روی پوست شما می گذراند تا بدن نوزاد را بررسی کند. ژل اطمینان حاصل می کند که تماس خوبی بین پروب و پوست شما وجود دارد. یک تصویر سیاه و سفید از کودک روی صفحه سونوگرافی ظاهر می شود.
انجام اسکن ضرری ندارد، اما ممکن است سونوگرافیک برای دریافت بهترین دید از نوزاد، نیاز به فشار جزئی داشته باشد. این ممکن است ناراحت کننده باشد.
سونوگرافیک باید صفحه نمایش را در موقعیتی نگه دارد که دید خوبی نسبت به نوزاد داشته باشد.
گاهی اوقات سونوگرافی که این اسکن را انجام می دهد، باید ساکت باشد در حالی که روی بررسی کودک شما تمرکز می کند. اما آنها می توانند پس از تکمیل بررسی با شما در مورد تصاویر صحبت کنند.
قرار ملاقات برای اسکن غربالگری 20 هفته ای معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد.
گاهی اوقات اگر کودک در وضعیت نامناسبی دراز کشیده یا زیاد حرکت می کند، یا اگر وزن شما بالاتر از حد متوسط است یا بافت بدن شما متراکم است، گرفتن یک عکس خوب دشوار است. این بدان معنا نیست که چیزی برای نگرانی وجود ندارد. ممکن است زمانی که برای قرار ملاقات می آیید نیاز به داشتن مثانه پر داشته باشید.